متن ترجمه فارسی پروتکل الحاقی و متن انگلیسی

متن پروتکل الحاقی

در سال 1993 میلادی، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای تقویت و گسترش نظام پادمان‌های آژانس، پروتکل الحاقی را تدوین کرد و در سال 1997 میلادی به تصویب شورای حکام رساند.

نظارت آژانس تا پیش از پروتکل الحاقی براساس پادمان‌ها و نظارت‌های کلاسیک آن انجام می‌گرفت، اما تصویب پروتکل الحاقی، اجازه قانونی را برای بازرسی‌های گسترده‌تر و سرزده از کشورهای عضو پیمان عدم اشاعه (NPT) فراهم می‌کند. کشورهای عضو آژانس باید این پروتکل را به عنوان «ضمیمه توافق جامع پادمان» بپذیرند.

تا کنون مطابق منابع رسمی آژانس 147 کشور این پروتکل را پذیرفته‌اند که البته برای 23 کشور این پروتکل اجرایی نمی‌باشد که ایران نیز جز این کشورها است.
به علاوه به غیر از کشورها، کمیسیون اروپایی یورو اتم نیز به این پروتکل پیوسته است.
مقدمۀ سند
نظر به این که کشور.......... ( که از این پس «کشور» خوانده می شود) عضو موافقت نامه (های) منعقد شده میان کشور ............ و آژانس بین المللی انرژی اتمی (که از این پس «آژانس» خوانده می شود) به منظور اجرای پادمان..........( که از این پس «موافقت نامه (های) پادمان» خوانده می شود) با تاریخ اجرای ........... است؛ با آگاهی از جامعه جهانی به تقویت بیشتر منع اشاعۀ سلاح های هسته ای از طریق کارایی و اصلاح راندمان سیستم پادمان آژانس علاقه مند است؛ با یادآوری این که آژانس در اجرای پادمان باید رعایت نکاتی را مدنظر قرار دهد که عبارتند از:
عدم اخلال درتوسعه اقتصادی و تکنولوژی کشور یا همکاری بین المللی در زمینه فعالیت های صلح آمیز هسته ای؛ احترام به مقررات جاری مربوط به بهداشت، ایمنی، حفاظت فیزیکی و دیگر مقررات امنیتی در حال اجرا و نیز حقوق افراد و انجام همه گونه احتیاط لازم به منظور حفظ اسرار بازرگانی، تکنولوژی و صنعتی و همچنین سایر اطلاعات محرمانه ای که خود به دست می آورد. و از آنجایی که تناوب و شدت فعالیت های مندرج در این پروتکل( با رعایت اهداف تقویت کارآیی و اصلاح راندمان پادمان آژانس) باید در حداقل ممکن نگه داشته شود؛
کشور و آژانس در موراد زیر به توافق رسیده اند:
فصل اول:ارتباط پروتکل با موافقت نامه پادمان
مادۀ یکم
مقررات موافقت نامه پادمان (INFCIR/١٥٣) تا جایی که با مقررات این پروتکل مرتبط و منطبق باشند در این پروتکل اعمال خواهد شد. در صورت وجود تناقض میان مقررات موافقت نامه پادمان و مفاد این پروتکل، مقررات این پروتکل اعمال خواهد شد.

فصل دوم:ارائۀ اطلاعات
مادۀ دوم
بخش اول
کشور باید اظهارنامه ای شامل مطالب زیر را در اختیار آژانس قرار دهد:

شرح کلی و اطلاعات مشخص کنندۀ مکان اجرای آن دسته از فعالیت هایِ تحقیق و توسعه ایِ مرتبط با چرخه سوخت هسته ای ؛ که در آن ها از مواد هسته ای استفاده نمی شود و در هر محلی به وسیله کشور تامین هزینه شده است،یا دارای مجوز خاصی است،یا توسط کشور کنترل شده است و یا از سوی آن کشور در حال اجرا می باشد یا اجرا خواهدشد. کلیۀ سیاست های تعیین شده از جانب آژانس برای حصول دستاوردهای مورد انتظار و دارای راندمان، که مورد توافق کشور قرار گرفته است، در مورد فعالیت های عملیاتی مربوط به پادمان در موسسات متفرقه که مواد هسته ای در آن ها به طور معمولی مصرف می شود. شرح کلی در مورد هر ساختمان در هر مکان(سایت)، شامل اطلاعات دقیق در مورد فعالیت هایی که در آن ساختمان انجام می شود. چنان چه شرح مزبور کافی و روشن نباشد، محتویات موجود در آن ساختمان ارسال گردد.این شرح باید شامل نقشه ای از آن مکان نیز باشد. شرحی از مقیاس و مقدار فعالیت ها در هر مکانی که فعالیت های یاد شده در ضمیمه ١ پروتکل در آن انجام شود. کلیات مربوط به مکان ها، وضعیت فعالیت ها و تخمین ظرفیت تولید و مقدار تولید سالانه معادن و کارخانجات تغلیظ سنگ معدن اورانیوم و همچنین کارخانجات تغلیظ سنگ معدن توریوم و تولید سالانه فعلی این معادن و کارخانجات براساس درخواست آژانس؛ (این گزارش ها مستلزم ارائه جزییات حسابرسی مواد هسته ای نیست.)

۶ . اطلاعات مربوط به مواد چشمۀ سوخت هسته ای که به ترکیب و خلوص مناسب به منظور ساخت سوخت یا غنی سازی ایزوتوپی نرسیده اند، به شکل زیر:

الف) مقادیر، ترکیب شیمیایی، استفاده یا کاربرد مورد انتظار از چنین موادی، چه با محصولات دارای کاربرد هسته ای چه محصولات فاقد کاربرد هسته ای به شرح ذیل:

برای هر مکانی در کشورکه در آن مکان بیش از ١٠ تن اورانیوم و یا ٢٠ تن توریوم وجود داشته باشد. برای هر مکانی که بیش از یک تن اورانیوم یا توریوم در آن وجود داشته باشد ولی به همراه مکان های دیگر،مجموع آن مواد به بیش از ١٠ تن اورانیوم یا ٢٠ تن توریوم برسد. (این اطلاعات مستلزم ارائه جزییات حسابرسی مواد هسته ای نیست؛)

ب) مقادیر، ترکیب شیمیایی و مقصد هر محموله ازچنین موادی برای صادرات از کشور برای اهداف غیر هسته ای (به شرح ذیل):

با مقادیر بیشتر از ١٠ تن اورانیوم، (اگر صادرات اورانیم به صورت متوالی باشد در صورتی که مجموع صادرات در طول یک سال به ده تن برسد باید اطلاعاتش ارائه گردد.) با مقادیر بیشتر از ٢٠ تن توریوم، (اگر صادرات توریوم به صورت متوالی باشد در صورتی که مجموع صادرات در طول یک سال به بیست تن برسد باید اطلاعاتش ارائه گردد.) ج) مقادیر، ترکیب شیمیایی، مبدأ، و کاربرد مورد نظر هر محموله از چنین موادی برای واردات به کشوربرای اهداف خاص غیرهسته ای( به شرح ذیل):

با مقادیر بیشتر از ١٠ تن اورانیوم، (اگر واردات اورانیم به صورت متوالی باشد در صورتی که مجموع واردات در طول یک سال به ده تن برسد باید اطلاعاتش ارائه گردد.) با مقادیر بیشتر از ٢٠ تن توریوم، (اگر واردات توریوم به صورت متوالی باشد در صورتی که مجموع واردات در طول یک سال به بیست تن برسد باید اطلاعاتش ارائه گردد.) بدیهی است اگر صادرات و واردات مواد فوق به صورت فراوردۀ نهایی و به منظور استفادۀ غیر هسته ای باشد؛ ارائه اطلاعات آن هاضرورتی ندارد.

۷ . اطلاعات مربوط به مقادیر، کاربردها و مکان های دارای مواد هسته ای که [مطابق بند٣٧ از INFCIRC/١٥٣] از نظارت پادمان مستثنی شده اند؛
اطلاعات مربوط به مقادیر مواد هسته ای (که می تواند به صورت تخمینی باشد) و کاربردهای آنها در هر مکان [که مطابق بند ٣٦ (ب) از INFCIRC/١٥٣] از نظارت پادمان مستثنی شده اند اما هنوز به شکل نهایی مصرف شده غیرهسته ای درنیامده اند و دارای مقادیری بیش از میزان تعیین شده [در بند٣٧ از INFCIRC/١٥٣] می باشند. این اطلاعات مستلزم ارائه جزییات حسابرسی مواد هسته ای نیست.

۸ . اطلاعات مربوط به مکان یا فراوری بعدی پسماند سطح متوسط یا بالا که دارای پلوتونیوم، اورانیوم با غنای زیاد یا اورانیوم ٢٣٣ بوده و [مطابق بند ١١ از INFCIRC/١٥٣] نظارت پادمان در مورد آنها خاتمه یافته است. عبارت «فراوری بعدی» در این بند شامل تعویض ظرف نگهداری پسماند یا تغییر حالت آن بدون تفکیک عناصر، به منظور ذخیره سازی یا دفع نیست.

٩ . اطلاعات زیر در مورد تجهیزات مشخص شده و مواد غیرهسته ای فهرست شده در ضمیمه ٢:

مشخصات، مقدار، مکان استفاده مورد نظر در کشور دریافت کننده و تاریخ صدور یا تاریخ پیش بینی شده صدور برای صدور هر محموله از چنین تجهیزات و موادی به خارج از کشور؛ با درخواست آژانس در هر مورد، اطلاعات ارائه شده به آژانس در« بخشِ اولِ» «بندِ نهم» از« بخشِ اولِ مادۀ دوم» را باید از سوی کشورواردکننده تایید شود.

١٠ . کشور باید برنامه های کلی چشم انداز ده ساله در ارتباط با توسعه چرخه سوخت هسته ای خود(برنامه ریزی فعالیت های تحقیق و توسعه مربوط به چرخه سوخت هسته ای) را که به تصویب مقامات ذی صلاح در کشوررسیده باشد به آزانس تحویل دهد.

بخش دوم
کشور باید تمام تلاش قابل قبول خود را برای ارائه اطلاعات زیر به آژانس به کار بندد:
شرح کلی و اطلاعات مشخص کننده مکان انجام آن دسته از فعالیت های تحقیق و توسعه مربوط به چرخه سوخت هسته ای که در آنها از مواد هسته ای استفاده نمی شود و به طور مشخص با فعالیت های غنی سازی، بازفرابری سوخت هسته ای یا فرابری پسماند سطح متوسط یا سطح بالا که حاوی پلوتونیوم، اورانیوم بسیار غنی شده یا اورانیوم ٢٣٣ ارتباط دارند، و در هر جایی از کشورانجام می شوند اما مسئولان کشورآن فعالیت ها را تامین هزینه نکرده اند، مجوز خاصی ندارند، کنترل نشده اند یا دولت آن را انجام نداده است. (واژه «فرابری» پسماند سطح متوسط یا سطح بالا در این بند شامل تعویض ظرف نگهداری پسماند یا تغییر حالت آن بدون تفکیک عناصر برای ذخیره سازی یا دفع نیست.) شرحی کلی از فعالیت ها و مشخصات شخص یا مرجع مسوول انجام چنین فعالیت هایی در مکان های مشخص شده از سوی آژانس خارج از سایتی که آژانس فعالیت آن مکان را مربوط به فعالیت های آن سایت تلقی کند. ارائه چنین اطلاعاتی منوط به درخواست مشخص از جانب آژانس است و باید با مشورت با آژانس و شیوه ای به موقع ارائه شود. به محض درخواست از طرف آژانس، کشور باید در مورد هرگونه اطلاعاتی که مطابق این ماده ارائه کرده تا آنجا که به اهداف پادمان مربوط است، توضیحات لازم را در اختیار آژانس قرار دهد. مادۀ سوم
کشورباید اطلاعات مشخص شده در بند های «١» و «٣» و «٤» و «٥» از «بخش اولِ مادۀ دوم» و قسمتِ «الفِ» بند « ٦» از «بخش اولِ مادۀ دوم» و نیز بند های «٧» و «١٠» از «بخشِ اول و بندِ اولِ بخش دومِ مادۀ دوم» را ظرف مدت ١٨٠ روز از تاریخ اجرای این پروتکل در اختیار آژانس قرار دهد. کشور باید تا ١٥ ماه مه هر سال، اطلاعات به روز شده در بند بالا را برای دوره مربوط به سال میلادی قبلی به آژانس ارائه کند. اگر تغییری در اطلاعاتی که قبلاً ارائه شده رخ نداده است، کشور باید این نکته را بیان کند. کشور باید تا ١٥ ماه مه هر سال، اطلاعات تعیین شده در قسمت های «ب» و «ج» بند «٦» از «قسمت اولِ مادۀ دوم» را برای دوره مربوط به سال میلادی قبلی به آژانس ارائه کند. کشور باید اطلاعات تعیین شده در «قسمت دومِ» بند «۹» از «بخش اولِ مادۀ دوم» را بر مبنای سه ماهه در اختیار آژانس قرار دهد. این اطلاعات باید ظرف مدت ٦٠ روز بعد از پایان هر سه ماه ارائه شود. کشور باید اطلاعات تعیین شده در بند «٨» از «بخش اولِ مادۀ دوم» را ١٨٠ روز قبل از انجام «فراوری بعدی» و اطلاعات مربوط به تغییر مکان انجام شده در سال میلادی قبلی را تا ١٥ ماه مه هر سال در اختیار آژانس قرار دهد. کشور و آژانس باید در مورد زمان بندی و تناوب ارائه اطلاعات تعیین شده دربند «٢» از «بخشِ اول مادۀ دوم» ماده توافق کنند. کشور باید اطلاعات یاد شده در قسمتِ « دوم» از بند «٩» از «بخش اولِ مادۀ دوم» راظرف مدت ٦٠ روز پس از درخواست آژانس به آژانس ارائه کند. فصل سوم:دسترسی های تکمیلی
مادۀ چهارم
موارد زیر در ارتباط با اجرای دسترسی های تکمیلی مطابق ماده ٥ این پروتکل اعمال خواهد شد:
الف) آژانس نباید به طور مکانیکی یا سیستماتیک درصدد بررسی اطلاعات یاد شده در ماده دوم از این پروتکل باشد؛ اگرچه آژانس حق دسترسی به مکان های زیر را دارد:

کلیه مکان های مندرج در قسمت «اول» یا «دومِ» بندِ «الف» از ماده «٥»به صورت انتخابی به منظور اطمینان از عدم وجود مواد هسته ای و فعالیت های اظهار نشده؛ کلیه مکان های مندرج در ماده ٥-ب یا ج جهت پاسخ به سوال ها در رابطه با درستی و کامل بودن اطلاعات ارائه شده طبق ماده ٢ یا جهت حل تناقض مربوط به آن اطلاعات؛ تمامی مکان های مندرج در ماده ٥-الف-٣ تاحدودی که در رابطه با اهداف پادمان برای آژانس لازم باشد تا اظهارنامه کشور را در مورد وضعیت پیاده سازی موسسه یا موسسات متفرقه که مواد هسته ای در آن ها به طور معمولی مصرف می شود تایید کند.

ب) غیر از مورد گفته شده در بند زیر ، آژانس باید حداقل ٢٤ ساعت قبل، قصد دسترسی خود را به کشور اعلام کند.

درصورت درخواست آژانس برای دسترسی به هر قسمت از یک سایت که این بازرسی توأم با بازدید برای بررسی اطلاعات طراحی یا بازرسی های معمول یا ویژه از آن سایت باشد، حد اقل دو ساعت قبل از زمان دسترسی باید اطلاع دهد، اما در مواقع اضطراری ،‌این مدت می تواند کمتر از دو ساعت باشد. ج) اطلاع قبلی باید کتبی بوده و دلایل درخواست دسترسی و فعالیت های مورد نظر بازرسان که در حین این دسترسی انجام خواهند داد را باید مشخص کند.

د) در صورت بروز هر سوال یا تناقضی، آژانس باید امکان روشن کردن و کمک به تجزیه و تحلیل سوال و یا تناقض را در اختیار کشور قرار دهد. چنین امکانی باید پیش از درخواست بازرسی فراهم شود، مگر آن که آژانس تشخیص دهد که تاخیر در بازرسی، سبب آسیب به هدف انجام دسترسی خواهد شد. در هر صورت، آژانس تا وقتی که چنین امکانی در اختیار کشور قرار نگرفته، نباید دست به هیچ گونه نتیجه گیری درباره سوال یا تناقض بزند.

ه) بازرسی فقط باید طی ساعات عادی اداری انجام پذیرد.مگر آن که طور دیگری در این باره توافق شده باشد .

و) نمایندگان کشور حق همراهی بازرسان آژانس در هنگام دسترسی را دارند؛ مشروط بر آن که بازرسان بدین طریق دچار تاخیر نشده و یا این موضوع مانعی در انجام وظایفشان نشود.

مادۀ پنجم
کشور باید دسترسی به مکان های زیر را برای آژانس فراهم آورد:

الف) هر قسمتی از یک سایت
هر مکانی که کشور مطابق بند های«٥» تا «٨» از «بخش اولِ مادِ دوم» معرفی کرده باشد؛ هر موسسه از کار انداخته شده یا مکان برچیده شده ؛ خارج از مؤسساتی که معمولا مواد هسته ای در آن ها مصرف می شده است. ب) هر مکان معرفی شده از سوی کشور مطابق بند های«١»و«٤»و«قسمتِ دومِ بندِ٩» از «بخش اولِ مادۀ دوم» و «بخشِ دوم» از «مادۀ دوم»؛
تبصره:اگر کشورقادر به فراهم کردن چنین دسترسی نباشد، کشور باید فورا تمام تلاش معقول خود را برای براورده کردن خواسته های آژانس به کار بندد.اِعمال این تبصره برای بند «١» از «بخش اولِ مادۀ دوم» مجاز نخواهد بود.

ج) هر مکان تعیین شده از سوی آژانس، غیر از مکان های مندرج در بندهای الف و ب فوق؛ به منظور انجام نمونه برداری محیطی؛ اگر کشور قادر به فراهم کردن چنین دسترسی نباشد، کشور باید تمام تلاش معقول خود را به منظور براورده کردن تقاضای آژانس[برای نمونه برداری] در کنار آن مکان و یا از روش های دیگر انجام دهد.

مادۀ ششم
هنگام اجرای ماده ٥ آژانس می تواند فعالیت های زیر را انجام دهد:
برای دسترسی مطابق قسمت های «١» یا «٣» از «بندِ الفِ مادۀ پنجم»: مشاهدات عینی، جمع آوری نمونه های محیطی؛ استفاده از دستگاه های آشکار ساز و اندازه گیری تشعشع؛ به کارگیری انواع مهر و موم و دیگر وسایل شناسایی و تشخیص دست کاری مطابق آیین نامه های اجرایی؛ و دیگر اقدامات لازم که امکان فنی آن ها به اثبات رسیده و به کارگیری آن ها بعد از توافق میان آژانس و کشور به تصویب شورای حکام (که از این پس «شورا» خوانده می شود) رسیده باشد. برای دسترسی مطابق قسمت«٢» از «بندِ الفِ مادۀ پنجم» : مشاهدات عینی، شمارش اقلام مواد هسته ای ؛ اندازه گیری های غیرمخرب و نمونه برداری؛ استفاده از دستگاه های آشکارساز و اندازه گیری تشعشع؛ بررسی سوابق مربوط به مقادیر، منشا و موقعیت مواد؛ جمع آوری نمونه های محیطی، و دیگر اقدامات لازم که امکان فنی آن ها به اثبات رسیده و به کارگیری آن ها بعد از توافق میان آژانس و کشور به تصویب شورا رسیده باشد. برای دسترسی مطابق بند«ب» از مادۀ «٥»: مشاهدات عینی، جمع آوری نمونه های محیطی؛ استفاده از دستگاه های آشکارسازی و اندازه گیری تشعشع؛ بررسی سوابق مربوط به پادمان تولید و حمل و دیگر اقدامات لازم که امکان فنی آن ها به اثبات رسیده و به کارگیری آن ها بعد از توافق میان آژانس و کشور به تصویب شورا رسیده باشد. در مورد بازرسی بر اساس بند «ج» از مادۀ «٥» : جمع آوری نمونه های محیطی و در صورتی که نتایج آن سبب حل موضوع یا تناقض در مکان مشخص شده، از سوی آژانس طبق بند «ج» مادۀ «٥» نشود، استفاده از مشاهدات عینی، دستگاه های آشکارساز و اندازه گیری تشعشع و در صورت توافق میان کشور و آژانس، انجام دیگر اقدامات لازم در آن مکان. مادۀ هفتم
براساس درخواست کشور، آژانس و کشور باید به منظور جلوگیری از انتشار اطلاعات حساس مربوط به اشاعۀ هسته ای، رعایت مقررات ایمنی ، حفظ اطلاعات مادی، معنوی و بازرگانی حساس، ترتیباتی را برای دسترسی سازمان یافته مطابق این پروتکل اتخاد کنند. چنین ترتیباتی نباید سبب بازداری آژانس از انجام فعالیت های لازم برای حصول اطمینان کافی از عدم وجود مواد هسته ای و فعالیت های اظهار نشده درمکان مورد نظر و از جمله روشن کردن موضوع مربوط به صحیح و کامل بودن اطلاعات یاد شده در ماده ٢ یا تناقض مربوط به آن اطلاعات شوند. کشور، هنگام ارائه اطلاعات یاد شده در ماده ٢، می تواند آژانس را از لزوم برقراری دسترسی کنترل شده برای قسمت هایی از یک سایت یا مکان آگاه کند. تا زمان به اجرا درآمدن هرگونه آیین نامه اجرایی لازم، کشور می تواند مطابق مفاد بند یم این ماده (بالا) به بازرسی برنامه ریزی شده، دسترسی داشته باشد. مادۀ هشتم
هیچ یک از مفاد این پروتکل نباید موجب شود که کشور مکان هایی را که مواد «٥» و «٩» به آن ها اشاره می کند و یا مورد درخواست آژانس برای فعالیت های بازرسی است را در دسترس آژانس قرار ندهد .آژانس باید بی درنگ برای انجام درخواستش به هر تلاش معقولی دست بزند.

مادۀ نهم
کشور باید برای آژانس امکان دسترسی به مکان های تعیین شده از جانب آژانس را برای انجام نمونه برداری گسترده محیطی مهیا کند؛ در صورتی که کشور قادر به فراهم کردن چنین دسترسی نباشد، باید تمام تلاش منطقی خود را برای قانع کردن آژانس در مکان های جایگزین انجام دهد. تا زمانی که استفاده از نمونه برداری گسترده محیطی و آیین نامه های اجرایی مربوطه از سوی شورا و مشورت های بعدی میان آژانس و کشور به تصویب نرسیده است، آژانس نباید در پی دسترسی این چنینی باشد.

مادۀ دهم
آژانس باید کشور را از موارد زیر مطلع سازد:
اقدامات انجام گرفتۀ آژانس مطابق این پروتکل، شامل موارد مربوط به هر گونه سوال یا تناقض که آژانس به اطلاع کشور رسانده، ظرف ٦٠ روز پس از انجام فعالیت های آژانس. نتایج فعالیت های مربوط به هرگونه سوال یا تناقض هایی که آژانس به اطلاع کشور رسانده، در اسرع وقت و در هر حال ظرف ٣٠ روز پس از تعیین نتایج از سوی آژانس. نتیجه گیری های آژانس از فعالیت های خود مطابق این پروتکل. این نتیجه گیری ها باید به طور سالانه ارائه شود. فصل چهارم:تعیین بازرسان آژانس
مادۀ یازدهم
الف) دبیر کل باید [مشخصات] هر ماموری ازآژانس که به عنوان بازرس پادمان از سوی شورا تایید می شود، به اطلاع کشور برساند. چنانچه کشور ظرف سه ماه پس از دریافت تاییدیه شورا، عدم پذیرش خود را در مورد چنین ماموری به عنوان یک بازرس به اطلاع دبیرکل نرساند، بازرس اعلام شده به کشور برای کشور معتبر تلقی خواهد شد.

چنانچه دبیرکل در پاسخ به درخواست کشور و یا طبق نظر خودش مأموریت هر فردی را برای کشور سلب کند، باید فوراً کشور را مطلع کند. ب) هفت روز پس از تاریخ ارسال اطلاعیه مذکور در بند الف بالا ،با پست سفارشی از سوی آژانس به کشور، چنین تلقی خواهد شد که کشور اطلاعیه را دریافت کرده است.

فصل پنجم:روادید
مادۀ دوازدهم
کشور باید ظرف یک ماه از تاریخ دریافت درخواست آژانس در این مورد، روادید مناسب دارای اجازه ورود و خروج مکرر و یا روادید عبور موقت را، در صورت لزوم، در اختیار بازرس تایید شده و نامبرده در نامه درخواست قرار دهد تا آن بازرس بتواند به منظور انجام وظایف خود وارد قلمروی کشور شده و در آنجا بماند. هرگونه روادید مورد در خواست باید حداقل دارای اعتبار یک ساله باشد و در صورت لزوم برای مدت انتصاب بازرس مورد نظر در کشور،تمدید شود.

فصل ششم:آیین نامه های اجرایی
مادۀ سیزدهم
در مواردی که کشور یا آژانس تشخیص دهند که لازم است چگونگی اجرای اقدامات وضع شده در این پروتکل به وسیله آیین نامه های اجرایی مشخص شود، کشور و آژانس باید ظرف مدت ٩٠ روز از تاریخ اجرای این پروتکل برای چنین آیین نامه ای به توافق برسند، یا در مواردی که تشخیص لزوم چنین آیین نامه های اجرایی پس از تاریخ اجرای این پروتکل انجام شده باشد، ظرف ٩٠ روز از تاریخ چنین تشخیصی، درباره این گونه آیین نامه های اجرایی به توافق برسند. تا زمان به اجرا درآمدن هرگونه آیین نامه اجرایی لازم، آژانس حق انجام اقدامات وضع شده در این پروتکل را دارا است.

فصل هفتم:سیستم های ارتباطی
مادۀ چهاردهم
کشور باید امکان ارتباطات آزاد از سوی آژانس برای اهداف رسمی میان بازرسان آژانس در کشور و دفتر مرکزی آژانس و یا دفاتر منطقه ای، شامل انتقال اطلاعات حاصل از اطلاعات نظارتی یا وسایل اندازه گیری از مکان های مربوط به وسیله انواع مهر و موم را مجاز کرده و حفاظت کند. آژانس از طریق مشورت با کشور باید از حق استفاده از سیستم های موجود برای ارتباط مستقیم بین المللی شامل سیستم های ماهواره ای و دیگر روش های موجود مخابراتی که در کشور مورد استفاده نیست، را دارا باشد. به درخواست کشور یا آژانس،باید جزییات اجرای این بند در رابطه با انتقال اطلاعات حاصل از بازرسی یا دستگاه های نظارتی با حضور و یا در غیاب بازرسان به وسیله انواع مهر و موم در آیین نامه های اجرایی مشخص شود. در هنگام ارتباط و ارسال اطلاعات بر طبق بند فوق باید توجه کافی به حفاظت از اطلاعات تجاری و یا اطلاعات طراحی که کشورآن ها را را دارای حساسیت ویژه ای تلقی کند، وجود داشته باشد. فصل هشتم:حفاظت از اطلاعات محرمانه
مادۀ پانزدهم
آژانس باید برای اطمینان از حفاظت موثر در برابر افشای اسرار بازرگانی، تکنولوژیکی و صنعتی و اطلاعات محرمانه دیگر از جمله اطلاعاتی که در حین اجرای این پروتکل از آن مطلع می شود ، نظام دقیقی را اتخاذ کند. نظام یاد شده در بند فوق باید علاوه بر سایر مقررات،مقرراتی راجع به مواد زیررا نیز دربر داشته باشد: اصول کلی و معیارهای مربوط به انتقال اطلاعات محرمانه؛ شرایط استخدام کارکنان در رابطه با حفاظت از اطلاعات محرمانه؛ دستورالعمل هایی برای مواقع نقض یا ادعای نقض قوانین مربوط به اطلاعات محرمانه؛ نظام یاد شده در بند یک فوق باید از سوی شورا تصویب و به طور متناوب بررسی شود. فصل نهم:ضمایم
مادۀ شانزدهم
ضمایم این پروتکل بخش لاینفکی از آن به شمار می آیند. به جز مواردی که عبارت «اصلاح ضمایم» به کار می رود ، اصطلاح «پروتکل» به صورتی که در این سند به کار رفته، به معنای پروتکل و ضمایم است. فهرست فعالیت های یاد شده در ضمیمه ١ و فهرست تجهیزات و مواد گفته شده در ضمیمه٢، می تواند از سوی شورا و بر طبق توصیه یک گروه کاری دایمی از کارشناسان که به دستور شورا تشکیل خواهد شد، اصلاح گردد. چنین اصلاحیه ای چهار ماه پس از تاریخ تصویب آن از سوی شورا به اجر درخواهد آمد. فصل دهم:لازم الاجرا شدن
مادۀ هفدهم
این پروتکل به صورت زیر لازم الاجرا خواهد شد: در تاریخی که آژانس اطلاعیه ای کتبی از کشور دریافت کند مبنی بر این که کشور شرایط لازم قانونی و یا ملزمات تعیین شده در قانون اساسی را برای اجرای پروتکل ایجاد کرده است. یا با امضای نمایندگان کشور و آژانس.

کشور می تواند در هر تاریخی پیش از به اجرا درآمدن این پروتکل اظهار کند که این پروتکل را به طور موقتی یا با شرطی اجرا خواهد کرد. دبیرکل باید سریعاً تمام کشورهای عضو آژانس را از هرگونه اظهار اجرای موقت و نیز تاریخ به اجرا درآمدن این پروتکل مطلع کند. فصل یازدهم:تعاریف
ماده هجدهم
در بارۀ اهداف این پروتکل:
فعالیت های تحقیق و توسعه مربوطه به چرخه سوخت هسته ای عبارت است آن دسته فعالیت هایی که به طور مشخص با هر نوع فرایند یا جنبه توسعه سیستم هر یک از موارد زیر ارتباط دارند: تبدیل مواد هسته ای (تبدیل کیک زرد به اکسید اورانیوم) غنی سازی مواد هسته ای تولید سوخت هسته ای ری اکتورها موسسات بحرانی بازفراوری سوخت هسته ای فراوری پسماندهای با درجه متوسط یا بالا، شامل پلوتونیوم، اورانیوم یا اورانیوم ٢٣٣ (به غیر از بسته بندی مجدد پسماند ها و انجام عملیاتی که در آن تفکیک عناصر صورت نپذیرد به منظور ذخیره سازی و دفع آن ها). اما موارد فوق شامل فعالیت‌های مربوط به تحقیقات نظری یا علوم پایه و یا تحقیق و توسعه در زمینۀ کاربرد رادیوایزوتوپ ها در صنعت، پزشکی، هیدرولوژیکی و کشاورزی، تاثیرات بهداشتی و محیطی و بهبود نگهداری نمی شود.

سایت(یا مکان): به معنای محل محدود شده از سوی کشوردر اطلاعات طراحی مربوط به موسسه شامل موسسه تعطیل شده و نیز در اطلاعات مربوط به موسسه متفرقه که مواد هسته ای در آنجا به طور معمولی استفاده می شود، شامل موسسه متفرقه تعطیل شده که از مواد هسته ای در آنجا به طور معمولی استفاده می شده، باشد (این موضوع به مکان های دارای سلول های داغ یا مکانی که فعالیت های مربوط به تبدیل، غنی سازی، ساخت سوخت یا بازفرابری انجام می شده است، محدود شود). این اصطلاح همچنین شامل تمام تاسیسات همراه موسسه یا مکان مربوط برای ارائه یا استفاده از خدمات ضروری از جمله: سلول های داغ به منظور فرابری مواد تابش دیده فاقد مواد هسته ای؛ تاسیسات پردازش، ذخیره سازی و دفع پسماند و ساختمان های در ارتباط با اقلام خاصی که بر طبق بند چهارم از بخش اول مادۀ دوم از سوی کشور تعیین شده اند، می شود.

موسسه از کار انداخته شده یا موسسه متفرقۀ برچیده شده: به معنای تاسیسات یا مکانی است که ساختمان و تجهیزات مستقر که برای استفاده از آن ضروری اند، از آن جا برداشته شده یا طوری از کار افتاده اند که از آن محل برای ذخیره مواد استفاده نشده و دیگر نتواند به منظور جا به جایی، فرابری یا بهره برداری از مواد هسته ای، مورد استفاده قرار گیرد.

موسسه تعطیل شده یا موسسه متفرقه تعطیل شده: به معنای تاسیسات یا مکانی است که کارها در آن جا متوقف شده و مواد هسته ای برداشته شده، اما هنوز برچیده نشده است.

اورانیوم با غنای بالا: اورانیومی است که حاوی ٢٠ درصد یا بیشتر از ایزوتوپ اورانیوم ٢٣٥ باشد. نمونه برداری خاص محیط: به معنای جمع آوری نمونه های محیطی ( هوا، آب، گیاهان، خاک و مالشی) در داخل و مجاورت مکان تعیین شده از سوی آژانس به منظور کمک به آژانس برای نتیجه گیری در مورد فقدان مواد هسته ای یا فعالیت های هسته ای اظهار نشده در آن مکان است. ز) نمونه برداری گسترده محیطی: به معنای جمع آوری نمونه های محیطی (هوا، آب، گیاهان، خاک و مالشی) در مجموعه ای از مکان های تعیین شده از سوی آژانس به منظور کمک به آژانس برای نتیجه گیری در مورد فقدان مواد هسته ای یا فعالیت های هسته ای اظهار نشده در آن ناحیه مواد هسته ای: به معنای هرگونه چشمه یا مواد شکاف پذیر و ویژه بر طبق تعریف ماده ٢٠ از اساسنامه آژانس است. اصطلاح چشمه نباید به کانی ها یا رسوبات کانی ها اطلاق شود. پس از به اجرا درآمدن این پروتکل، هرگونه تصمیمی ازسوی شورا در مورد ماده ٢٠ اساسنامه آژانس که موردی را به مواد تعیین شده به عنوان مواد چشمه یا مواد شکافت پذیر و ویژه بیفزاید، تنها پس از پذیرش از سوی کشور معتبر خواهد بود.

موسسه دارای معانی زیر است: ری اکتور، موسسه بحرانی، کارخانه تبدیل، کارخانه ساخت، کارخانه بازفرابری، کارخانه تفکیک ایزوتوپ یا تاسیسات منفرد ذخیره سازی یا هر مکانی که مواد هسته ای در آنجا به مقادیر بیش از یک کیلوگرم موثر به طور معمولی مصرف می شود. موسسه متفرقه : به معنای هرگونه تاسیسات یا مکانی که موسسه نبوده و مواد هسته ای در آنجا به مقادیر یک کیلوگرم موثر یا کمتر به طور معمولی مصرف می شود.

 

 لینک دسترسی به متن اصلی پروتکل الحاقی

دریافت