«بسم الله الرحمن الرحیم»
« بیکاری یکی از آسیب های حال حاضر دنیای کنونی است، بیکاری یک آفت است که نیازمند حمایت دولت ها است، امروزه اشخاص به دلایل گوناگون امنیت شغلی به نسب پایین تری دارند، بر همین مبنا شخصی که دارای یک شغلی است ممکن است به جهات گوناگون و به صورت غیر ارادی بیکار گردد، در این بُرهه یک شخص متأهل همراه فرزند نمی تواند از پس مسوولیت هزینه های زندگی برآید، به واقع دشواری و نگرانی و ترس از بیکار شدن و عوافب آن، این ضرورت را ایجاب می نماید که دولت به حمایت این قشر و نگرانی های آن ها بشتابد، در کشورهای پیشرفته نظام بیمه بیکاری بسیار پیشرفته است، Unemployment Benefit یک مفهوم شناخته شده در حقوق انگلیس و امریکا و استرالیا و کانادا و ... است.
در انگلیس سطح حمایت ها به نحوی متنوع و فوری است که بسیار کارا و کارآمد است، حمایت درآمدی (Income Support) و اعتبار مالیاتی و ... حمایت های گوناگون نظام تأمین اجتماعی در انگلستان محسوب می گردند.
در کشور ما نظام بیمه بیکاری و قانون بیمه بیکاری تصویب شده اند و این قوانین کارایی دقیقی ندارند و نحوه پرداخت ها بیش از حد طول می کشند.
سطح پرداخت بایستی به کمتر از ده روز پس از بیکاری تقلیل یابد و همچنین میزان پرداخت ها بایستی به نحو مکفی باشند.
البته در قانون ایران، مشکل عمده بیشتر در مسأله مدت زمان پرداخت پس از بیکار شدن و بروکراسی ناشی از این امر است و در باب مبلغ پرداختی با توجه به میزان حقوق شخص، اشکال چندانی وجود ندارد.
نتیجه آن که تأمین اجتماعی بایستی پاسخگوی هزینه های دوران های بحرانی و ... شهروندان باشد و از این جهت می توان کشورهای پیشرفته را الگو قرار داد و در راستای بهبود خدمات تأمین اجتماعی اقدام نمود.
